Bu yazıyı yazmamak için çok düşündüm ve yazmaya karar verdim. Birkaç gün önce birisiyle bir röportaj yapmak istedim. İlk önce çok hevesli davrandı. Oldukça da nazikti. Ta ki yeni bir gazete olduğumuzu öğreninceye kadar. Yine nazikti ama hayal kırıklığını gizleyemedi. Ben anlamaz ve umursamaz davrandım. Hatırını kırmak istemeyeceğim biriydi. Küçük bir söyleşiye bile katılmak istemedi. Büyük olmak gerekiyormuş... Büyük olup, elimizin tersiyle "hadi lan sende kim oluyorsun" dememiz gerekiyordu her halde?

            Yıllarca idealist bir gazeteci oldum. Amacım hep halka ve memlekete güzel şeyler katmaktı. Gazetelerimde yıllarca bu zihniyete en çok yer veren gazetecilerden biriyim. Adamın tavır ve davranışına çok üzüldüm. Bunu hissettirmek istemedim çünkü yarın öbür gün büyüdüğümüzde: o ve onun gibi halkına, gazetesine, memleketine tepeden bakan çapsız siyasetçilere "hadi lan" diyeceğim. her zaman yaptım yine yapmaktan hiçbir çekincem yok...

            Yazmamak için çok mücadele ettim kendimle ama o kadar kötü hissediyorum ki, bu tip siyasetçilerin iktidara gelmelerinden imtina ediyorum. İktidara oynayan bir siyasi otoritenin mensubu olan bu çapsız siyasetçinin her zaman karşısında yer alacağım. Ülkenin içinde bulunduğu durumdan ötürü bu siyasetçinin adını telaffuz etmiyorum. Yoksa gazeteciliğime yapılan bu hakareti hazmedecek değilim ama o siyasi otoritenin bir suçu yok. Tek suçu olsa olsa çapsız, basiretsiz, beceriksiz bir kaç dangalağa yetki vermesi olabilir. Otorite ne yapsın karpuz değil ki kıçını koklasın?   

Yorumlar